Η σκοτεινή πλευρά της δολοφονίας του Ρίτσαρντ Γουέλς (Δεύτερο Μέρος)

γράφει τοΜαύρο Πρόβατο”

Χένρυ Κίσσιντζερ και Τζώρτζ Μπούς ο γηριότερος στο στόχαστρο.

Την εποχή εκείνη οι Επιτροπές του Κογκρέσου διερευνούσαν τον ρόλο του Χένρυ Κίσσιντζερ στην άνοδο των Ερυθρών Χμέρ, στις σφαγές στην Ινδονησία και στο πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Σαλβαντόρ Αλιέντε στην Χιλή. Πρόθεση της Επιτροπής Πληροφοριών των Αντιπροσώπων ήταν η έγκληση του κραταιού Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ σε δίκη.

Την ίδια περίοδο η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση του Νίξον ζήτησε από την Επιτροπή Πληροφοριών της Γερουσίας να εγκρίνει ως διευθυντή της CIA τον Τζώρτζ Μπους, πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Κίνα. Η συνεργασία του Μπους με τους Νίξον και Κίσσιντζερ ήταν που οδήγησαν στο άνοιγμα των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων των ΗΠΑ με την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Οδήγησαν επίσης στην απομάκρυνση της Φορμόζα (δηλαδή της Ταιβάν) από τον ΟΗΕ και την αντικατάσταση της από την Κίνα του Μάο. Όμως, όπως είχε διαπιστωθεί, μια εταιρεία της οικογένειας των Μπους ήταν αυτή που πλήρωσε με επιταγές τους διαρρήκτες στο Watergate. Για τους Δημοκρατικούς ο πατέρας Μπους ήταν ότι το κόκκινο πανί για ένα ταύρο.

Μέσα σε αυτό το ταραγμένο πλαίσιο της Αμερικανικής πολιτικής ζωής και των τεράστιων συγκρούσεων, που θύμιζαν τον “Πυγμαχικό Αγώνα του Αιώνα”, τον αγώνα δηλαδή ανάμεσα στον Τζόε Φρέιζερ και τον Μοχάμεντ Άλι το 1971, δολοφονείται στην Αθήνα ο Ρίτσαρντ Γουέλς (Δεκέμβριος 1975).

Μέσα σε δεκαπέντε μέρες, μετά το γεγονός της δολοφονίας του Γουελς, οι Δημοκρατικοί κατηγορήθηκαν ως αντιαμερικανοί και αντιπατριώτες και ακολούθησαν τα εξής. Πρώτα από όλα ενέκριναν τον Τζώρτζ Μπους πατέρα, ως τον νέο διευθυντή της CIA. Αυτό οδήγησε στην έξοδο τον Γουίλιαμ Kόλμπι του οποίου οι καταθέσεις στις επιτροπές ελέγχου της Γερουσίας και των Αντιπροσώπων είχαν προκαλέσει τεράστια ζημιά στην δημόσια εικόνα της CIA. Κατά δεύτερον οι επιτροπές Τσέρτς (για τη ,ελέτη Κυβερνητικών Επιχειρήσεων σε σχέση με τις δραστηριότητες των Υπηρεσιών Πληροφοριών) και Πάικ ολοκλήρωσαν βεβιασμένα τις εργασίες τους, αφήνοντας έτσι τον Χένρυ Κίσσιντζερ στο απυρόβλητο διασώζοντας την πολιτική του καριέρα. Η δολοφονία του Ρίτσαρντ Γουέλς ήταν ο ουσιαστικός καταλύτης για την διάσωση του βαθέους κράτους των ΗΠΑ και λειτούργησε ως μηχανισμός εκκίνησης της επόμενης πολιτικής δυναστείας των ΗΠΑ, εκείνης της οικογένειας Μπους. Από εκεί και ύστερα το πολιτικό μέλλον της Αμερικής είχε ήδη διαμορφωθεί.

ΗΠΑ – Περού και μια αποτυχία της CIA

Μετά την δολοφονία του Γουέλς κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο σταθμάρχης της CIA είχε έρθει στην Αθήνα με δυσμενή μετάθεση από την προηγούμενη αντίστοιχη θέση που κατείχε στο Περού. H αιτία ήταν ότι δεν έμαθε εγκαίρως και δεν μπόρεσε να εμποδίσει την παραγγελία σοβιετικών βαρέων τεθωρακισμένων από την αριστερόστροφη στρατιωτική δικτατορία του στρατηγού Χουάν Βελάσκο Αλβαράντο,το καλοκαίρι του 1973, τα οποία και παραλήφθηκαν τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου.

Στην πίσω αυλή των ΗΠΑ, όπως θεωρείται η Λατινική Αμερική, η μια χώρα μετά την άλλη αποκτούσαν αριστερούς προέδρους. Το 1970, η Χιλή έγινε η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής με μαρξιστική κυβέρνηση. Οι αριστεροί πρόεδροι ήρθαν στην εξουσία στη Βολιβία και τον Ισημερινό περίπου την ίδια περίοδο. Ωστόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να διατηρήσουν μια συνολική θετική σχέση με το Περού.

Στο Περού ήδη το 1968 είχε γίνει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα από τον στρατηγό Χουάν Βελάσκο και σε αντίθεση με ό,τι θα περίμενε κανείς, το πραξικόπημα είχε αριστερά και εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Μετά την Κούβα, η πίσω αυλή των ΗΠΑ έμπαζε πολλά νερά. Η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο χώρες ξεκίνησε με την αύξηση της ΑΟΖ του Περού στα 200 ν.μ και με τις κατασχέσεις δεκάδων αμερικανικών αλιευτικών χωρίς να αποζημιώνουν τις Αμερικανικές εταιρείες. 

Η σύγκρουση ανάμεσα σε ένα ήπιο State Department, το οποίο επιδίωκε μια εξωτερική πολιτική που θα κρατούσε την Λατινική Αμερική εντός της Αμερικανικής κυριαρχίας, και της CIA, η οποία λειτουργούσε με το εγχειρίδιο του σχεδίου «Κόνδορας», έφερε τους αξιωματούχους της CIA στο Περού σε μια άβολη θέση.

Η αλήθεια είναι ότι και το State Department και η CIA είχαν να αντιμετωπίσουν τον πονοκέφαλο στην Χιλή με την άνοδο του Αλιέντε. Εκεί είχαν ρίξει το βάρος τους και το πολύ χρήμα. Στους διαδρόμους όμως της CIA, τον εφοδιασμό του Περού με βαριά τεθωρακισμένα από τους Σοβιετικούς, χωρίς να το πάρουν μυρωδιά, τον χρεώθηκε ο σταθμάρχης της στο Περού, Ρίτσαρντ Γουέλς. Ο ίδιος εκτέθηκε επιπλέον ως ενορχηστρωτής ενός αποτυχημένου πραξικοπήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης Βελάσκο (5 Φεβρουαρίου 1975).